کدینگ کالا ( کدگذاری کالا )

اولین تعریفی که ممکن است از کدینگ کالا ( کدگذاری کالا ) به ذهن برسد « تخصیص دادن کد به کالا » یا « معادل سازی کالا با کد » باشد. اما کدینگ کالا در واقع معادل سازی بخشی از اطلاعات مربوط به یک کالا با یک کد است. کدینگ کالا موجب می گردد به جای بکارگیری مجموعه ای از اطلاعات کالا ، کد کالا در تراکنش های مربوط به کالا مورد استفاده قرار گیرد. برای نمونه اثر وجود یا عدم وجود کدینگ کالا در نحوه سفارش خرید یک اورینگ در زیر نشان داده شده است.

سفارش کالا بدون کد کالا :

سفارش کالا با کد کالا :

کد کالا رشته ای با تعداد کاراکتر مشخص از اعداد یا حروف است که به صورت سریالی ( کد بی معنا ) یا مفهومی ( کد با معنا ) یا ترکیبی از هر دو ایجاد شده است. برای فهم اطلاعات یک کالا از روی کد آن نیاز به رمزگشایی آن کد است. این رمز گشایی از طریق پایگاه داده ای که حاوی اطلاعات کالا و کد معادل آن است صورت می گیرد. در گذشته به علت فراگیر نبودن پایگاه های داده تمامی یا بخشی از اطلاعات کالا در کاراکترهای کد معادل سازی می شد ( کد های با معنا ). امری که امروزه با وجود بانک های اطلاعاتی استفاده و کاربرد چندانی ندارد.

همانطور که از تعریف کدینگ کالا نیز مشخص است یک کالا می تواند چندین کد مختلف داشته باشد به گونه ای که هر کد حاوی جنبه ای از اطلاعات مربوط به کالا باشد. شماره استاندارد کالا ، کد ملی کالا ( ایران کد ) ، بارکد GS1-13 ( کد EAN ، کد UPC ) ، کد کالا در انبار ، کد سفارش کالا ، بارکد GS1-128 ، کد MESC ، شماره مرجع کالا و … که هر کدام حاوی بخشی از اطلاعات کالا می باشند. از بین کد هایی که به کالا اختصاص داده می شود برخی از آنها فقط حاوی اطلاعاتی از ویژگی های ذاتی و بدون تغییر کالا هستند. از این کد ها در تراکنش های اطلاعاتی و ایجاد کد هایی با اطلاعات متغییر کالا ( کد های رهگیری کالا ، کد های ردیابی کالا ) استفاده می شود. هر سازمانی بسته به نیاز اطلاعاتی که از کالا دارد اطلاعات مورد نیاز خود از کالا را در قالب کدینگ سازمانی کالا جمع آوری ، ثبت و نگهداری می نماید. برای نمونه سازمان های تولید کننده کالا از کدینگ IoP یا کدینگ محصولات ( کدگذاری محصولات ) و سازمان های مصرف کننده کالا از کدینگ IoS یا کدینگ کالا در انبار ( کدگذاری کالا در انبار ) برای تخصیص کد به کالا استفاده می نمایند.