طبقه بندی داده ها در یک سازمان از منظر استاندارد ایزو ۸۰۰۰ می تواند مطابق شکل زیر باشد.
داده های اصلی ( Master Data ) :
داده هایی که موجودیت های مستقل و بنیادی یک سازمان را توصیف می کنند و سازمان از آنها در تراکنش های اطلاعاتی استفاده می کند. به تعبیری دیگر داده های اصلی پرسنل، محصولات، اقلام خریداری شده، مکان ها، مشتریان، تامین کنندگان و … موجود در یک سازمان توصیف می کنند. این دسته از داده ها و کیفیت آنها در انجام درست تراکنش های اطلاعاتی و فعالیت های سازمان نقش بسیار مهمی دارند.
داده های تراکنشی ( Transaction Data ) :
داده هایی هستند متغیر و وابسته به داده های اصلی که توسط سازمان نگهداری شده و از آنها در تراکنش های درون و برون سازمانی استفاده می کند. داده هایی مربوط به تعداد مرخصی کارکنان، قیمت تمام شده محصول، تعداد موجودی یک قلم خاص تدارکاتی، هزینه صرف شده بابت خریداری تجهیزات از یک تامین کننده خاص و … که سازمان از آنها در تهیه گزارشات و مدیریت فرایند ها استفاده می کند جزء داده های تراکنشی سازمان محسوب می شود. کیفیت گزارش های حاصله از این داده ها تا حد زیادی وابسته به کیفیت داده های اصلی مورد استفاده در داده های تراکنشی است.
داده های مرجعی ( Reference Data ) :
داده هایی هستند پیرامون یک موجودیت که توسط دیگر سازمان ها تولید شده و در اختیار سازمان قرار گرفته است.
داده های مشخصاتی ( Characteristics Data ) :
داده هایی هستند که به توصیف مشخصات ذاتی یک موجودیت می پردازد.
کیفیت داده های اصلی برای هر سازمان بسیار اهمیت دارد. زیرا بی کیفیتی داده های اصلی موجب اختلال در تولید و مدیریت داده های تراکنشی و در نهایت اختلال در فعالیت های سازمان خواهد شد. یکی از استانداردهای بین المللی که به موضوع داده های اصلی و کیفیت آن پرداخته است استاندارد ایزو ۸۰۰۰ است. در این استاندارد الزامات دستیابی به داده های اصلی باکیفیت و حفظ و نگهداری آنها بیان شده است.
سیستم های اطلاعاتی به طور عام و سیستم های کدگذاری اقلام به طور خاص باید به موضوع کیفیت داده ها توجه داشته باشند. به عبارتی دیگر در هر سیستم اطلاعاتی که داده های اصلی کدگذاری شده و بین واحد های سازمانی مربوطه تبادل می شود، باید الزاماتی رعایت شود که این الزامات در سری استانداردهای ایزو ۸۰۰۰ تشریح شده است.